(Τα παρακάτω αναγραφόμενα είναι από τις αναμνήσεις ενός από τους ιδρυτές της ομάδας του χωριού μας, του κ. Ταμπάκη Στέργιου).
Οι αναμνήσεις μου για το ιστορικό της δημιουργίας της πρώτης ποδοσφαιρικής ομάδας Νέου Σουλίου του Α.Μ.Γ.Σ.(Αθλητικός Μουσικό Γυμναστικός Σύλλογος) ( όχι του Πανσουλιακού).

Μετά την μαζική μετανάστευση των παλιών ποδοσφαιριστών των ομάδων, ” ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΣ” και του ” ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ” (Μπατζιανάδικου Μαχαλά), το χωριό “νεκρώθηκε” από αθλητισμό και ένα βράδυ το καλοκαίρι του 1968, στο “Σωλνάρι του Μπατζιανάδικου”, εγώ, ο Σίκαλος ο Νίκος, ο Κύρκος Βασίλης, ο Παντζάρης ο Θεόδωρος ( Ζαγόρας) και ίσως ο Λιόλιος ο Βασίλης (γκαραζιέρης), αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα στο χωριό. Πράγματι, βγήκαμε στην γύρα στα σπίτια παλιών ποδοσφαιριστών, μήπως βρούμε φανέλες, σορτσάκια και παπούτσια. Βρήκαμε πέντε – έξι μαύρες φανέλες του Μ. Αλέξανδρου και δυο – τρεις της Φιλοπρόοδου. και ξεκινήσαμε να παίζουμε στο γήπεδο ” Κριάκορ”.

Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να παίξαμε στο γήπεδο του Εμμ. Παππά και το αποτέλεσμα ήταν 0-0. Τερματοφύλακας ήταν ο αγαπητός μου φίλος Σωτήρης Παντζάρης μαζί ήταν οι Παντζάρης θεόδωρος, Καραγκιόζης Θεόδωρος,  Σταμάτης Στέργιος, Κύρκος Βασίλης κ.α.

Επίσης θυμάμαι ότι πρέπει να παίξαμε στο ” Κριάκορ” με την Πεπονιά . Το παιχνίδι διακόπηκε στο β’ ημίχρονο. Διαιτητής του αγώνα ήμουν εγώ και υπήρξαν διαμαρτυρίες ότι τους αδικώ υποστηρίζοντας την ομάδα του χωριού μου, άρχισαν να γίνονται μικροεπεισόδια οπότε αναγκάστηκα να διακόψω τον αγώνα πριν γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Τους έδωσα τα χρήματα για τα ναύλα του πούλμαν που τους έφερε.
Για την ενέργεια μου αυτή τότε κατακρίθηκα από άλλους παράγοντες και μάλλον είχαν δίκιο.

Επίσης δώσαμε ένα αγώνα στο Πεθελινό όπου χάσαμε με 3-1. Τερματοφύλακας ήταν ο πολύ καλός Γάκης Γραμμένος. Διαιτητής ήταν από το χωριό τους!!!

Τις ημέρες του Πάσχα ήρθε και μια ομάδα από τον Εύοσμο Θεσσαλονίκης το αποτέλεσμα ήταν 1-1.

Θυμάμαι ότι νοικιάζαμε για αρχή ένα γραφείο κάτω από το σπίτι του Αβραάμ Πυρινή για ένα μικρό διάστημα και μετά πήγαμε στην πλατεία δίπλα από το τενεκετζίδικο του Καλαθά κάτω από το σπίτι του Λιούσα Θεμιστοκλή.

Επίσης κάναμε μία χοροεσπερίδα στο καφενείο του Τσούκαλου Μυγδάλι.

Το ποιο μεγάλο γεγονός στην αρχική ομάδα ήταν όταν ο πρόεδρος του χωριού κ. Πυρινής Γεώργιος θέλησε να φέρει την ομάδα της 10ης Μεραρχίας για να παίξουμε στο γήπεδο του ” Κριάκορ”.

Με φώναξε ο τότε πρόεδρος και μου λέει ότι την Κυριακή θα φέρω την ομάδα του Στρατού για να παίξουμε, κανόνισε να με βγάλεις ασπροπρόσωπο. Τον είπε ναι και εγώ το θέλω αυτό αλλά δεν έχουμε τίποτα, ούτε φανέλες, ούτε σορτσάκια, ούτε παπούτσια, τότε μου λέει έλα αύριο στην κοινότητα να σου δώσω λεφτά, πράγματι πήγα και μου έδωσε 13.000 δρχ. Πήγα αγόρασα κίτρινες φανέλες μαύρα σορτσάκια και παπούτσια.

Την επόμενη ημέρα κάλεσα σε συνέλευση και εκλογές, υποψηφίους για την προεδρία εμένα και τον Ζαχαρία Παπαδημητρίου ( Λευθεράκης ο Μαραγκός). Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν 180 ψήφους για εμένα και 155 για τον Ζαχαρία. Τότε άρχισαν να λένε ότι καλύτερα θα ήταν να μπεί πρόεδρος ο Ζαχαρίας γιατί έχει μαγαζί και έχει και λεφτά, μετά από σκέψεις είπα ότι θα ήταν καλύτερα και έτσι έγινε.
Σηκώθηκα και πήγα στον πρόεδρο τον Πυρινή Γ. στο καφενείο στην κοινότητα ( σημερινό ΚΑΠΗ), τον είπα ότι έγιναν εκλογές και δεν θα μπω εγώ πρόεδρος αλλά ο Ζαχαρίας. Τότε σταματάει το παιχνίδι ( τάβλι) και γυρίζει με ένα άγριο βλέμμα και μου λέει ” Μα είσαι βλάκας;  εσύ έκανες την ομάδα και δίνεις την προεδρία σε άλλον;. Τι να σου πω κάνε ότι νομίζεις.

Την ερχόμενη Κυριακή θα γινόταν ο πρώτος επίσημος αγώνας μετά από μία δεκαετία χωρίς ποδοσφαιρική δραστηριότητα στο χωριό.

Στις 3 μ.μ. το μεσημέρι ήταν ο αγώνας και από νωρίς δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα, ήρθε κόσμος και από τα γύρω χωριά.

Στο γήπεδο είχαν ανέβει όλοι οι επίσημοι του χωριού, είχαν στήσει μια εξέδρα που έφεραν από το επάνω σχολείο (σήμερα γυμνάσιο). Από τους επισήμους ήταν ο πρόεδρος το χωριού κ. Πυρινής, οι 2 ιερείς του χωριού ο Παπαδημήτρης Πατραμάνης και ο Παπαθανάσης Παπακωνσταντίνου μαζί τους ιεροψάλτες και η Στρατιωτική ηγεσία με τον Συνταγματάρχη , είχε έρθει και μουσική του Στρατού, όπου το βράδυ έγινε χορός στην πλατεία του χωριού μπροστά στην κοινότητα.

Την ώρα που θα ξεκινούσε ο αγώνας εμφανίστηκε ένα ελικόπτερο στο κέντρο του γηπέδου όπου έριξε την μπάλα από ψηλά για να αρχίσει το παιχνίδι.

Η ομάδα που κατέβασα ήταν οι:
Κύρκος Βασίλης (Συνεργάτης μου)
1. Παντζάρης Σωτήρης  τερματοφύλακας
2. Γκίζης Απόστολος (ή Πουτόλιος)
3. Σταμάτης Στέργιος
4. Παντζάρης Θεόδωρος
5. Κούντιος Γεώργιος (εφοριακός)
6. Καραγκιόζης Θεόδωρος ( Στρατιωτικός)
7. Φιλέντας Κώστας
8. Γουναρίδης Αθανάσιος (Τράπεζα)
9. Κρυωνάς Ευάγγελος
10. Κωνσταντινίδης Γιώργος
11. Ζαμπάκης Ζαχαρίας
12. Τσούκαλος Στέργιος

Στο 1ο ημίχρονο δεν παίξαμε καλά και το σκορ ήταν 0-1 και ως συνήθως άρχισαν οι γκρίνιες από τους παλιούς ποδοσφαιριστές και παράγοντες, του τύπου τι τον έχεις αυτόν μέσα, γιατί δεν βάζεις τον άλλο μέσα κλπ. μου έφαγαν τα αυτιά. Έκανα μερικές αλλαγές για το 2ο ημίχρονο, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς ποιους έβαλα, μάλλον είχα βάλει μέσα τον Γκίζη, τον Γουναρίδη, τον Κωνσταντινίδη τον Γιώργο κ.α.
Στο πρώτο έλειπε και ο ταχύτατος Κούντιος Γιώργος και όταν ήρθε τον έβαλα στο 2ο ημίχρονο λέγοντας τον ” πρόσεξε δεν θα έρχεσαι καθόλου πίσω στην άμυνα για να βοηθήσεις, θα είσαι έξω στην επίθεση και μόλις θα πάρεις την μπάλα τρέχεις για γκολ”. Έτσι και έγινε γιατι έβαλε το γκολ που ισοφαρίσαμε. Ο αγώνας τελείωσε με σκορ 2-1 ( το άλλο το έβαλε ο Σταμάτης ο Στέργιος απ’ ότι μου είπε ο ίδιος μετά. Το τι έγινε στο τέλος του αγώνα δεν περιγράφεται πανζουρλισμός!!!

Με σήκωσαν περίπου 10 άτομα στους ώμους τους και γύριζαν γύρω – γύρω κραγαύζοντας ” Ταμπάκης, Ταμπάκης, Ταμπάκης !!!”. Με κατέβασαν μπροστά στους επθσήμους, όταν στάματησαν οι ιαχές! Τότε μου λέει ο Συνταγματάρχης ” εσύ είσαι ο προπονητής αυτής της ομάδας; ” και του λέω ούτε και ξέρω τι είμαι, απλά τότε ήμουν ο δημιουργός της α’ ομάδας( της α’ φάσης). Μετά τον αγώνα όπως σας έγραψα και πιο πάνω έγινε χορός. Θυμάμαι τότε δεν έβγαινε κανενας να χορέψει, έκαν νεύμα σε μια κοπέλα και βγήκαμε πρώτοι να χορέψουμε και έτσι έγινε η αρχή και βγήκαν όλοι μετά.

Μετά από αυτά τα γεγονότα, κάναμε μια εκδρομή με λεοφωρείο στην Θεσσαλονίκη για να δούμε τον αγώνα Πανσερραϊκός – Άρης. Εγγώ μάλλον δεν είχα πάει. Αυτή η ομάδα δεν διήρκεσε πολύ, διότι, εν τω μεταξύ, εγώ με την πρόφαση ότι έχω πολλά διαβάσματα, παραιτήθηκα. Ενώ ο λόγος ήταν άλλος, αυτοί ήθελαν εμένα να τρέχω και να δοξάζονται αυτοί. Αυτό το πράγμα δεν το είπα ποτέ! Τώρα το γράφω. (Υ.Σ.). Επίσης, σ’ αυτή την πρώτη αγωνίστηκαν και άλλοι που δεν τους θυμάμαι όλους, όπως ο Γραμμένος Γάκης, ο Μήλιος Θεόδωρος ( Ντουντούμης ), ο Βαϊδης Μίμης ( Μπέλαγρας Γραμμένος).

Επίσης, σ΄αυτή την πρώτη ομάδα δεν είχε δωθεί όνομα, κατ΄αρχήν πριν τον αγώνα με την 1οη Μεραρχία και πριν δώσει τα χρήματα ο πρόεδρος του χωριού για να πάρουμε φανέλες και μάλιστα κίτρινες, παίζαμε με τις μαύρες φανέλες του Μ. Αλεξάνδρου, διότι από την ομάδα της Φιλοπροόδου βρήκαμε μόνο 2-3 φανέλες και τίποτα άλλο.

Να προσθέσω ότι βρήκαμε και τις σφραγίδες της  Φιλοπροόδου και αυτές χρησιμοποιήσαμε στον αγώνα με την 10η Μεραρχία. Οι φίλαθλοι έστω και χαμηλόφωνα φώναζαν Φιλοπρόοδο, αλλά υπήρχε ο φόβος μην παρεξηγηθούν από τους φιλάθλους του Μ. Αλεξάνδρου, διότι η ομάδα είχε παίκτες και των δύο ομάδων.

Από εδώ και πέρα θα σας αφηγηθώ την δημιουργία της νέας ομάδας από την αρχή και με νέα παιδιά ηλικίας 12-15 ετών. Μετά την παραίτηση μου, περίπου τον Ιανουάριο, τον Απρίλιο παραιτήθηκαν και οι υπόλοιποι και η ομάδα διαλύθηκε. Μετά από μερικούς μήνες ξεκίνησα την δημιουργία της νέας ομάδας του Πανσουλιακού ως εξής:

Τα βράδια και μετά την βόλτα που γινόνταν τότε στο χωριό, αντί να πηγαίνω στο καφενείο του Γάκη του Γρέδη, πήγαινα στα “ποδοσφαιράκια” του Λιούσα του Θεμιστοκλή, που ήταν δίπλα από το κουρείο του Σάκη του Γρέδη.

Εκεί σύχναζαν κάθε βράδυ όλα τα παιδάκια 8-15 ετών και έπαιζαν “μπαλάκια”. Εκεί μέσα λοιπόν άρχισα να μιλώ για ποδόσφαιρο, με κύριο συμπαραστάτη τον Σάκη τον Λιούσα (τον Ζαχαρούση). Παρ’ όλη την διαφορά της ηλικίας μας, συνεργαστήκαμε άψογα και με όλα τα παιδάκια (του τότε).

Διοργάνωσα λοιπόν ένα είδος πρωταθλήματος μέσα στο ίδιο το χωριό, με τις ομάδες που ειχαν τότε στον κάθε “μαχαλά”, με συμπαραστάτη τον Σάκη, η ψυχή της υποκίνουσας δύναμης των σχεδίων μου!!!. Επίσης σαν δεύτεροι βοηθοί σε αυτή την προσπάθεια ήταν λίγο αργότερα και ο Βασίλης Βαγενάς του Γεωργίου και ο Γιώργος Λιόλιος του Μπίτη(παρατσούκλι).

Υ.Γ. Ξέχασα να αναφέρω ότι στο διάστημα αυτό, πριν το ξεκίνημα για την δημιουργία της β’ ομάδας, της ονομαζόμενης αργότερα “Πανσουλιακός”, οι συνδημιουργοί α’ ομάδας, έφυγαν για Γερμανία για μία καλύτερη τύχη!!!.

Λοιπόν κάθισα και έγραψα σ’ ένα τετράδιο τον κάθε “μαχαλά” και την ομάδα που είχαν τα μικρά παιδιά ως εξής:

1. Μαχαλάς ” Η Πλατεία”
   Ομάδα ” Ορφέας”
   Γρέδης Παναγιώτης (του Σάκη) ( Ηλιάδης )
   Γρέδης Βασίλειςο (του Γάκη) ( Κούδας )
   Σιώσιος Χάρης ( Κρόϊφ )
   (κ.α. που δεν θυμάμαι)
2. Μαχαλάς ” Αγριάνστα
   Ομάδα “Απόλλων”
   Δεδούσης Ευάγγελος (πρώην Δήμαρχος)
   Δεδούσης Αναστάσιος
   Αναστασιάδης Βασίλειος
   Αναστασιάδης Αναστάσιος
   Αναστασιάδης Χρήστος (για λίγο)
   Λιόλιος Γεώργιος (του Μπίτη) (για λίγο)
   (κ.α. που δεν θυμάμαι)
   ( Οι δύο μαχαλάδες ” Πλατεία” και “Αγριάνστα” έγιναν μία ομάδα)
3. Μαχαλάς “Πυρινούδια”
   Ομάδα “Ολυμπιακός”
   Παπαδόπουλος Ξεφτέρης
   Παπδόπουλος Χρήστος (Χρηστάρας)
   Σάββας Μιχάλης
   (κ.α. που δεν θυμάμαι)
4. Μαχαλάς “Μπιλήκη”
   Ομάδα Α.Ε.Κ.
   Καρύδας Γιώργος
   Καρύδας Ιωάννης ( ωραίςο παίκτης)
   Γκόγκας Ιωάννης
   (κ.α. που δεν θυμάμαι)
5. Μαχαλάς “Σιώτη”
   Ομάδα Π.Α.Ο.Κ.
   Νάνος Απόστολος (Λάκης)
   Νάνος Τάκης
   Ραμπότης Γιωργος
   Ραμπότης Κώτσιος
   Ραμπότης Χρήστος
   Αρβανίτης Θεοφάνης (για λίγο)
   (κ.α. που δεν θυμάμαι)
6. Μαχαλάς “Κριακόρι”
   Ομάδα ΑΡΗΣ
   Λιούσας Σάκης (Αυγητίδης)
   Αναστασιάδης Θωμάς
   Αναστασιάδης Γιώργος
   Γκόγκας Θεοφάνης (Φανάρας)
   Κυριακόπουλος Φάνης
   Δεληγιάννης Ευάγγελος (τσεκούρι)

Αυτές τις ομάδες τις διοργάνωσα και κάναμε ένα μικρό χωρικό πρωτάθλημα. Κάθε Κυριακή πρωί γινόνταν χαμός, μικρομαλώματα, μικροεντάσεις, πάθος, δύναμη!!!. Εκτονώνονταν και τα παιδιά. Έβαλα ως έπαθλο τις φόρμες μου και το πρωτάθλημα το πήρε απ’ ότι μου είπε ο Βαγγελάρας ο Δεληγιάννης, ο ΠΑΟΚ. Από αυτό το πρωτάθλημα που διοργάνωσα, λιοπόν ξεχώρισα από όλες τις ομάδες τους 15 με 16 καλύτερους παίκτες (παικτάκια) και έτσι έγινε η νέα ομάδα. Με αυτήν την ομάδα άρχισα μαζί με τον Σάκη να κλείνω φιλικά παιχνίδια, με τα γύρω χωριά, μαζί μας ήταν και Βασίλης Βαγενάς του Γεωργίου.
Νοικιάσαμε και ένα ημιφορτηγό του Σάκη του Κίναλη, τοποθετήσουμε 2-3 παγκάκια για να καθόμαστε και πηγάναμε σε διάφορα χωρια και κάναμε παιχνίδια, για να κάνουμε το κέφι μας.
Ομάδες στο χωριό δεν φέρναμε γιατί δεν είχαμε λεφτά να τους πληρώνουμε τα μεταφορικά τους και έτσι παίζαμε πάντα έξω.

Κάναμε τα εξής φιλικά παιχνίδια απ’ όσο θυμάμαι μετά από 47 χρόνια:

Μονόβρυση – Πανσουλιακός 1-1
Εμμ. Παππάς – πανσουλιακός 2-2
Οινούσα – Πανσουλιακός  1-1
Επτάμυλοι – Πανσουλιακός  0-0
Χρυσό – Πανσουλιακός  2-0
Γάζωρος – Πανσουλιακός  4-1
Σκοπός – Πανσουλιακός  4-1

Αυτό το τελευταίο παιχνίδι ήταν πολύ δυνατό, επικράτησε μεγάλη ένταση, μικροσπρωξίματα κ.λ.π.. Με ήρωα τον Βαγγελάρα τον Δεληγιάννη, θυμάμαι τον τράβηξα στην άκρη και του είπα θυμωμένα… δεν θα παίζεις τόσο σκληρά! αλλιώς θα σε βγάλω έξω!!! Γιατί φοβόμουν να μην χτυπήσει, διότι ήταν μικρός και η ομάδα του Σκοπού αγωνιζόνταν σε πρωτάθλημα.

Επίσης, έμεινε στην μνήμη μου το παιχνίδι με τον Προβατά που το σκορ ήταν 7-1 υπέρ του Προβατά, με τερματοφύλακα τον Σάκη του ( Ζαχαρούση). Όταν τον είπα τι κάνεις ρε Σάκη, μου είπε δεν φταίω εγώ αφού εείναι ο ήλιος και με χτυπάει στα μάτια. Τι να κάνω; Όταν επιστρέφαμε με το πούλμαν μας, πήραμε μαζί μας και τον προπονητή τους για να τον αφήσουμε στις Σέρρες, διότι ήταν Σερραίος. μου είπε… ανεξάρτητα από τα γκολ που φάγατε έχετε πολύ καλή ομάδα… μην σταματάς. Μερικούς αγώνες έπαιζε και ο Γιάννης Παπαθεοδώρου και ένας φίλος του φαντάρος που υπηρετούσε στις Σέρρες. Ήταν και οι δύο πολύ καλοί παίκτες ιδιαίτερα ο Γιάννης (φανταστικός).

Σταθμός για την νέα ομάδα που ακόμα δεν ονομάστηκε ήταν ο αγωνας Σκούταρι-Πανσουλιακός 0-1, που η ομάδα έπαιζε σε πρωτάθλημα.

Σε όλα τα παιχνίδια πηγαίναμε με το ημιφορτηγάκι. Σ’ αυτό το παιχνίδι όμως νοικιασα αστικό λεοφωρείο, παίρνοντας δανεικά 300 δρχ. από τον Γάκη τον Γρέδη, που είχε το καφενείο. Μου επέτρεψε ο εισπράκτορας και έβαλα πάρα πολλούς μέσα, ίσως και 75 άτομα. Και έτσι έβγαλα τα δανεικά , συν 150 δρχ περισσότερα.

Το παιχνίδι ήταν φανταστικό!!! Κερδίσαμε με 0-1 σκόρερ ήταν ο Ραμπότης ο Γιώργος. Εν τω μεταξύ μαζί μας ήρθαν και μερικά Ι.Χ. αγροτικά , οπότε με την λήξη του αγώνα αυτά φύγανε ποιο μπροστά και φέρανε τα νέα για την νίμη μας στο χωριό. Μόλις μαθεύτηκε το νέο στα παιδιά αυτά κατέβηκαν στην Πασχαλού ( στο Κομπολόϊ). Όταν φτάσαμεεκεί μας υποδέχτηκαν και ήρθαν πίσω από το αστικό το έσπρωχναν από την χαρά τους.Τότε εγώ έβγαλα το κεφάλι μου από το παράθυρο και άρχισα να ζητωκραυγάζω μαζί με τα παιδιά Πανσουλιακός! Πανσουλιακός! Πανσουλιακός!. Στις δικές ου κραυγές προστέθηκαν και των παιδιών μέσα και έξω από το αστικό και έγινε χαμός!!!

Έτσι βαφτίστηκε η ομάδα μας “Πανσουλιακός”.

Όταν εγώ εγκατέλειψα το χωριό μου τον Μάιο του 1972 για να έρθω στην Αθήνα, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μια ημέρα συναντήθηκα μπροστά στον Άγιο Δημήτριο με τον Πασχάλη Καρύδα (δικηγόρος) και του είπα…τι πρέπει να γίνει για να κάνουμε επίσημη την ομάδα; Και μου είεπ κάτι θα κάνουμε… μετά δεν ξέρω τι έγινε γιατί είχα φύγει. Απ’ ότι έμαθα από τον Νιζάμη τον Δημήτρη (Μητρούσης), αυτός ο Γρέδης Στέργιος, Καρύδας Σάκης (Λανς) και ο Αβραμπάκης Γιώργος (Ράπτης) ανέλαβαν μετά από εμένα και επισημοποίησαν την ομάδα και μπήκε στο τοπικό πρωτάθλημα Σερρών.

Υ.Γ. Ξέχασα να γράψω ότι εγώ και ο Σάκης Λιούσας πήγαμε και αγοράσαμε τις φανέλες με τα χρώματα που έχει τώρα η ομάδα. Απ’ ότι με υπενθύμησε ο Σάκης, τις πήραμε βερεσέ και τα δώσαμε με δόσεις. Το κατάστημα με αθλητικά είδη ” ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ” ήταν κάτω από το ρολόϊ της Δημαρχίας. Επίσης μου ειπε ο Βασίλης ο Βαγενάς (του γεωργίου) ότι βγήκαμε μία – δύο φορές και μαζέψαμε σιτάρι από τα σπίτια για να μαζέψουμε χρήματα. Ο Βασιλης (πολύ καλό παιδί) πότε πότε έκανε και τον διαιτητή και ήταν πολύ καλός, δίκαιος και πάντα χαμογελαστός.

Αυτά λοιπόν θυμάμαι γύρω από την δημιουργία του Πανσουλιακού.

Ταμπάκης Στέργιος